Χαίρετε!

Λίγο background info:

Ονομάζομαι Νίκος και η πρώτη μου επαφή με υπολογιστή ήταν στα 8 μου χρόνια, όταν ένας θείος μου με άφησε να κάτσω στον 8086 του για να με ηρεμήσει επειδή μόλις είχα κλείσει τον αντιχειρά μου ε μία πόρτα αυτοκινήτου. Μπορείτε να πείτε ότι το συγκεκριμένο μου άφησε κουσούρι.

Η πρώτη μου επαφή με προγραμματισμό ήταν στο γυμνάσιο, όταν, ελλείψει υπολογιστή έγραψα σε φύλλο τετραδίου το πρώτο μου ‘Hello World’ σε BASIC. Λίγο μετά πήρα έναν 386 με Windows 95.

Μέχρι πολλά χρόνια μετά, δεν ασχολήθηκα πολύ με τα PC, μάλιστα δεν ανανέωσα τον 386 μέχρι το 2004. Κι όμως, το μικρόβιο υπήρχε και ήταν αρκετές οι φορές που φίλοι μου με τα Pentium τους με έπαιρναν τηλέφωνο να με συμβουλευτούν πως να κάνουν τα format τους.

To 2004 αγόρασα την Αλεξάνδρα, έναν P4 στα 2.66 από την οποία σας γράφω αυτή τη στιγμή. Ναι, έχει γυναικείο όνομα. Αυτό ανήκει σε άλλη συζήτηση όμως.

Πέρυσι, μέσα στην απαλεψιά και την βαρεμάρα του στρατού αγόρασα ένα βιβλίο για HTML και CSS. Μετά ανακάλυψα το Internet στο κινητό μου και άρχισα να διαβάζω C tutorials. Λίγο πριν αρχίσω να τραβάω τα μαλλιά μου με την C, γνώρισα τον αγαπητό μου Κεραμίδα που μου πρότεινε την Python. Αρκετά βιβλία και tutorials και πάμπολλες γραμμές κώδικα μετά δεν ξανακοίταξα πίσω.

Σήμερα ασχολούμαι με Python, παίζω προγραμματίζοντας παιχνιδάκια σε pygame, μαθαίνω σιγά σιγά django, χρησιμοποιώ αρκετά το Mercurial. Είμαι ένας μικρός νεόφυτος wannabe προγραμματιστής αν θέλετε. Με πολλή αγάπη και όρεξη και αρκετό ελεύθερο χρόνο.

Το blog:

Υπήρξα χρήστης Windows αρκετά χρόνια. Οι γνώσεις μου πάνω τους είναι αρκετές ώστε να κάνω μπόλικα “μαγικά” μέχρι και στην υποτυπώδη κονσόλα τους. Και αν δεν υπήρχε το “ανιψάκι” της κάθε σύγχρονης οικογένειας θα μπορούσα να βγάζω το χαρτζιλίκι μου κάνοντας format.

Δεν έχω πρόβλημα με τα Windows. Είναι καλός συμβιβασμός για τον “μέσο χρήστη” που θέλει να κοιτάει το facebook του. Και τα 7 έχουν κάνει πολλά βήματα μπροστά.

Το πρόβλημα είναι πως τα έχω μάθει μέσα έξω και τα βαρέθηκα. Δεν μου καίνε εγκεφαλικά κύτταρα όπως παλιά. Και, όπως σιγά σιγά άρχισα να αντικαθιστώ τα “σπασμένα” προγράμματα μου με εφάμιλλα δωρεάν εργαλεία, ήταν καιρός να κάνω το ίδιο με το λειτουργικό μου:

*ήχο από ρούλο σε ταμπούρο παρακαλώ* Η Αλεξάνδρα πλέον τρέχει Linux Mint. Είναι ένα όμορφο distribution βασισμένο επάνω στο πολυ-διαδεδομένο Ubuntu αλλά λίγο πιο φιλικό σε θέματα proprietary software (τρέχει από μαμά Flash, Java και drivers για την κάρτα γραφικών σας). Και είναι πράσινο αντί για εκείνο το αντιαισθητικό καφέ του πατέρα του. Είμαι σίγουρος ότι οι hardcore linuxάδες θα έχουν μερικά πράγματα να σχολιάσουν, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι, όπως και τα Ubuntu, κάνει την δουλειά για την οποία φτιάχτηκε πολύ καλά. Περνάει με τις ελάχιστες σκοτούρες τον χρήστη από τα Windows στον κόσμο των ανοιχτών λειτουργικών ώστε να αρχίσει την περιπέτεια του.

Αυτή την περιπέτεια θα προσπαθήσω να περιγράψω και εγώ από την σκοπιά μου από εδώ.

Τα λέμε για τώρα, και υπόσχομαι, τώρα που έγινε η γνωριμία μας, οι επόμενες αναρτήσεις να έχουν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον.

Logging off,

Νίκος